‘Op een zomeravond in 1971 ontdekte ik plotseling de geweldige schoonheid van het Duinlandschap. Het was niet bepaald liefde op het eerste gezicht, daar ik reeds een geruime tijd in Den Haag woonde en zeker verschillende malen door het Haagse duinlandschap heb gefietst en ook wat getekend. Ik weet niet wat op die gedenkwaardige zomeravond van 1971 met mij gebeurde, van welke factoren dit alles afhing, zoals de belichting, je eigen stemming, de tijd van het jaar etc. Een feit is dat ik na dien tijd bijna elke dag dit hele gebied heb doorkruist, veel tekeningen en schetsen heb gemaakt en nog steeds doe.’
Vanaf 1971 was Gerard Lutz (Rotterdam 1914 – Den Haag 1983) vooral in de Haagse duinen te vinden. Dit landschap bleef hem tot zijn dood toe wezens diep boeien en verwonderen.
Gerard Lutz was, naast aquarelleren en tekenen, een Meester met de etsnaald. Zijn werk is niet groot van formaat, maar het getuigt van een ongekend vakmanschap. De werken zijn fragiel en de lijnen treffend neergezet. Het brengt de etskunst op een hoger plan. Met zijn liefde voor de grafiek wist Gerard Lutz ook velen van zijn studenten aan de Vrije Academie te inspireren. Hij stelde zijn werk met regelmaat tentoon en is opgenomen in de collectie van het Haags Gemeentemuseum.
Geboren in een zakelijke wereld van de Rotterdamse jenever distilleerderij "L&V” ontwikkelde Gerard Lutz zich tot kunstenaar. Hij volgende de koninklijke academie (1938) in Den Haag samen met Thijs Mauve, Johannes Franciscus van den Berg (Johfra), Hermanus Berserik. Zij kregen o.a. les van Paul Citroen, D. Harting, Henk Meyer en A. van Dobbenburgh. In 1953 werd Gerard Lutz docent grafiek aan de Vrije Academie te Den Haag.
Kunstwerken